C.S. Lewis Song - Brooke Fraser

If I find in myself desires nothing in this world can satisfy,
I can only conclude that I was not made for here.
If the flesh that I fight is at best only light and momentary,
Then of course I'll feel nude when to where I'm destined I'm compared.

Speak to me in the light of the dawn
Mercy comes with the morning
I will sigh and with all creation groan
As I wait for hope to come for me.

Am I lost or just less found?
On the straight or on the roundabout of the wrong way?
Is this a soul that stirs in me,
Is it breaking free, wanting to come alive?

'Cause my comfort would prefer for me to be numb
And avoid the impending birth
Of who I was born to become.

For we, we are not long here
Our time is but a breath,
So we better breathe it
And I, I was made to live,
I was made to love,
I was made to know you.

Hope is coming for me
Hope, He's coming.

Via Anton de Wit

Jolande Withuis over Pim Boellaard

Boeken op TV: Sociologe Jolande Withuis schreef een boek over Pim Boellaard (1903-2001).

"Pim Boellaard was een held – een verzetsheld, maar ook een held in de wijze waarop hij zijn jaren in de zwaarste concentratiekampen doorstond" zegt mevrouw Withuis over de man die bij de staf van prins Bernhard hoorde maar ook bewondering afdwong bij zijn communistische medegevangenen.

Jolande Withuis is als sociologe verbonden aan het Nederlands Instituut voor Oorlogsdocumentatie. Ze schrijft regelmatig artikelen voor NRC Handelsblad en Opzij. Van haar verscheen onder meer 'Erkenning. Van oorlogstrauma naar klaagcultuur' (2002), 'Na het kamp. Vriendschap en politieke strijd' (2005) en 'De vrouw als mens' (2007). Voor dit laatste boek ontving zij in 2006 de NWO Eurekaprijs voor het beste wetenschappelijke boek voor een groot publiek. In 2008 publiceerde zij 'Weest manlijk, zijt sterk. Pim Boellaard(1903-2001) Het leven van een verzetsheld'.

Bekijk de uitzending hieronder (duur 25 minuten).



Kunt u de uitzending niet bekijken? Klik dan hier.

Filmtip: Master and Commander: The Far Side of the World [2003]

Vrijdag 31 juli 2009 van 20:30 tot 22:55 uur op RTL 5. Avonturenfilm met morele dilemma's en J.S. Bach.

Steven D. Greydanus: Weir focuses on moral and existential issues, especially questions around whether or when moral obligations such as keeping promises or completing one’s mission may become contingent upon circumstance. Ironically, as Aubrey and Maturin lock horns over whether to continue to pursue the ship’s mission, each winds up arguing alternately for a rigorous and an open-ended interpretation of duty. At first, debating the viability of their mission, Aubrey is the rigorist and Maturin the voice of discretion, but later, when Aubrey makes a promise to Maturin on which he later wishes to renege, Maturin is the one insisting on moral rigor while Aubrey pleads circumstantial necessity!

...

For all that, Master and Commander is more about action than ideas. Not that the film is non-stop battle scenes; on the contrary, action junkies are liable to be bored to tears by what passes for hot pursuit in an 18th-century sea battle, which amounts to anxiously watching another square-rigger somewhere near the horizon. Yet Weir maintains tension throughout, punctuated with clever bits of strategy and excitement, and only when necessary boiling over into all-out combat.

Meer info hier

Filmtip: Blast from the Past [1999]

Donderdag 30 juli 2009 van 20:30 tot 22:45 uur op Net 5. Romantische komedie over een jongen die zijn hele jeugd in een atoombunker heeft doorgebracht met zijn ouders. Met Brendan Fraser, Alicia Silverstone en Christopher Walken.

Eve: Now hold on, hold on just a minute! In the first place I do not fall in love with weirdos who I've only known for four or five days!
Troy: Yes you do.
Eve: And I don't fall in love with grown men who collect baseball cards!
Troy: Yes you do.
Eve: Or pee in their pants when they see the ocean!
Troy: Yes you do.
Eve: Or have perfect table manners!
Troy: You know, I asked him about that. He said, good manners are just a way of showing other people we have respect for them. See, I didn't know that, I thought it was just a way of acting all superior. Oh and you know what else he told me?
Eve: What?
Troy: He thinks I'm a gentleman and you're a lady.
Eve: [disgusted] Well, consider the source! I don't even know what a lady is.
Troy: I know, I mean I thought a "gentleman" was somebody that owned horses. But it turns out, his short and simple definition of a lady or a gentleman is, someone who always tries to make sure the people around him or her are as comfortable as possible.
Eve: Where do you think he got all that information?
Troy: From the oddest place - his parents. I mean, I don't think I got that memo from mine.

Meer info hier

139ste geboortedag van Hilaire Belloc

Schrijver en dichter, geboren te La Celle-Saint-Cloud op 27 juli 1870, overleden in Guildford, 16 juli 1953.

Matilda
Who Told Lies, and Was Burned to Death

Matilda told such Dreadful Lies,
It made one Gasp and Stretch one's Eyes;
Her Aunt, who, from her Earliest Youth,
Had kept a Strict Regard for Truth,
Attempted to Believe Matilda:
The effort very nearly killed her,
And would have done so, had not She
Discovered this Infirmity.
For once, towards the Close of Day,
Matilda, growing tired of play,
And finding she was left alone,
Went tiptoe to the Telephone
And summoned the Immediate Aid
Of London's Noble Fire-Brigade.
Within an hour the Gallant Band
Were pouring in on every hand,
From Putney, Hackney Downs, and Bow.
With Courage high and Hearts a-glow,
They galloped, roaring through the Town,
'Matilda's House is Burning Down!'
Inspired by British Cheers and Loud
Proceeding from the Frenzied Crowd,
They ran their ladders through a score
Of windows on the Ball Room Floor;
And took Peculiar Pains to Souse
The Pictures up and down the House,
Until Matilda's Aunt succeeded
In showing them they were not needed;
And even then she had to pay
To get the Men to go away!

It happened that a few Weeks later
Her Aunt was off to the Theatre
To see that Interesting Play
The Second Mrs. Tanqueray.
She had refused to take her Niece
To hear this Entertaining Piece:
A Deprivation Just and Wise
To Punish her for Telling Lies.
That Night a Fire did break out--
You should have heard Matilda Shout!
You should have heard her Scream and Bawl,
And throw the window up and call
To People passing in the Street--
(The rapidly increasing Heat
Encouraging her to obtain
Their confidence) -- but all in vain!
For every time she shouted 'Fire!'
They only answered 'Little Liar!'
And therefore when her Aunt returned,
Matilda, and the House, were Burned.

De wereld volgens Sartre: vrijheid is terreur en liefhebben is onmogelijk

Frans de Haan evalueert het leven en denken van Jean-Paul Sartre en Simone de Beauvoir, van € 14,95 voor € 4,99 bij De Slegte.

Uitgeverij Aspekt: Jean-Paul Sartre en Simone de Beauvoir gingen - en gaan voor sommigen nog steeds - door voor het ideale paar en de grootste denkers van de twintigste eeuw. Vrijheid en transparantie, authenticiteit en openheid waren de sleutelwoorden die hun denken en doen kenmerkten. Veel biografieën en studies besteden echter te weinig aandacht aan hun tomeloze ambitie en geraffineerde carrièreplanning, hun perfide leugenachtigheid tegenover anderen, elkaar en zichzelf, hun politieke verblinding en verheerlijking van geweld en revolutie, hun vooringenomenheid en vooroordelen, hun verkettering van vrienden die hun meningen niet deelden. De auteur van Jean-Paul Sartre, De Beauvoir, vrijheid en terreur Frans de Haan belicht op heel persoonlijke toon, aan de hand van de werken van Sartre en De Beauvoir die tijdens hun leven en postuum zijn verschenen en van studies die voor en na hun overlijden het licht zagen, de duistere kanten van twee typisch Franse intellectuelen, symbolen van een voorgoed afgesloten tijdperk - zij het niet voor iedereen.

Interview met Chris Rutenfrans

Amanda Kluveld interviewt Chris Rutenfrans voor OBA Live over Kerk, revolutie, positivisme, marxisme, Céline, Gerard Reve, politieke correctheid, criminaliteit, multiculturele samenleving, relativisme, Islam en kranten.



Kunt u de uitzending niet beluisteren? Klik dan hier.

Via HP / De Tijd.

L'Angélus @ Catholic Underground

Muziek uit het moeras. Dansen op cajun van L'Angélus: Blue eyed girl, The Waltz of St. Cecilia, Cabbage Song, You can't hurry love, Genevieve, My Girl en nog veel meer. De introductie is afgelopen na ongeveer vijf minuten. Totale duur 80 minuten. Stereo op tien en dansen maar:



Via de Franciscan Friars of the Renewal, die in New York elke eerste zaterdag van de maand een rockconcert organiseren: Catholic Underground.

De bestorming van de Bastille

Op deze veertiende juli een overzicht van de feiten omtrent de bestorming van de Bastille in 1789. Lees het hele verhaal in Le livre noir de la Révolution Française.

Le 14 juillet 1789 : spontanéité avec préméditation

...

Au matin du 14 juillet, les émeutiers, nombreux, se dirigent vers les Invalides : ils exigent les armes demandées la veille, et comme le gouverneur, Sombreuil, avait voulu négocier, ils profitent de l'ouverture de la porte pour s'engouffrer et piller les trente à quarante mille fusils qui se trouvaient là, des canons et un mortier. Déjà, depuis neuf heures environ, une foule s'était accumulée au pied de la forteresse de la Bastille. Tous les émeutiers s'y rendent. Ancienne porte de Paris transformée en prison d'État, la Bastille avec ses huit tours rondes dominait, massive, le faubourg Saint-Antoine. Sa garnison ordinaire était alors composée de 82 invalides, mais elle avait été renforcée peu de jours auparavant d'un détachement de 32 soldats suisses du régiment de Salis-Samade, commandés par le lieutenant Deflue, dont on garde une relation des événements, une des rares qui proviennet des défenseurs de l'ordre. À la tête de la Bastille le marquis de Launay, dont la résidence donnait sur une cour - dite du Gouvernement - qui formait parvis au-devant du pont-levis principal de la forteresse et se trouvait elle-même prolongée par l'avant-cour, asses exiguë et fermée par un autre pont-levis ouvrant sur la ville. Au matin du 14 juillet, contrairement à son premier mouvement (confirmé par le récit de Deflue), qui consistait à tenir le plus longtemps possible les premières défenses de la forteresse, c'est-à-dire le pont-levis dit pont de l'Avancée, Launay ordonna le repli à l'intérieur de la Bastille elle-même : celle-ci était armée de quinze canons, mais tournés vers le ciel, en haut des tours, et de trois canons de campagne dans la cour intérieure, que l'on braqua sur la porte d'entrée.
À dix heures du matin, une première délégation de la Commune parvient à la Bastille et entre : elle est reçue par Launay que promet de reculer les canons des tours ; la promesse est executée. Puis il convie les émissaires à déjeuner. Avant la fin de ces agapes, une deuxième délégation s'approche, tandis que l'on commence à tirailler dans tous les sens. On assiste alors à l'escalade des revendications : d'abord, c'était : " Nous voulons des armes ! " ; puis ce fut : " Retirez les canons " ; enfin on vient aux choses sérieuses : " Nous voulons la Bastille ! " . Aux cris de " À bas la troupe ! ", l'émeute grossit en nombre et en violence.
C'est vers le milieu du jour qu'il faut placer l'attaque du pont de l'Avancée : utilisant des bâtiments accolés au mur d'enceinte, des émeutiers s'introduisent dans l'avant-cour et font tomber, à coup de masse, le contrepoids du pont-levis qui, en s'abbattant, écrase quelqu'un. La foule s'engouffre dans la cour du Gouvernement où elle est accueillie, lorsqu'elle s'approche du pont-levis de la forteresse elle-même, par une fusillade qui provoque une panique et un repli des émeutiers. Quelques meneurs poussent alors des charrettes remplies de paille et d'ordures auxquelles on met le feu pour cacher les mouvements aux yeux des défenseurs de la Bastille. De longues heures durant, les tirs contre la puissante forteresse n'aboutissent évidemment à rien.
L'arrivée, en milieu d'après-midi, d'un détachement de gardes-françaises commandé par Hulin précipite les événements : Hulin, passé à l'émeute, fait mettre en batterie deux pièces d'artillerie en face du pont-levis intérieur. C'est cette action qui détermine Launay à répondre favorablement à une quatrième délégation de la Commune : il rédige un papier hâtivement, par lequel il accepte la reddition de la Bastille en échange de la promesse qu'il ne sera fait aucun mal à la garnison. Un des émeutiers (plus tard, plusieurs, dont Maillard, revendiquèrent cet honneur), placé en équilibre au bout d'une planche, reçut le billet au-dessus du fossé.
L'épisode qui suit est bien tristement célèbre : la foule envahit la Bastille, Launay est entraîné vers l'Hôtel de Ville, harcelé de coups, finalement massacré au sabre. Sa tête, coupée au couteau par l'aide-cuisinier Desnot, est promenée au bout d'une pique dans tout Paris, bientôt accompagnée de celle du prévôt des marchands, Flesselles, que l'on assassina dans la foulée. On but le sang des malheureses victimes : " Acte d'un goût douteux, conclut le professeur Jean Tulard, mais qui va se généraliser durant les années suivantes et devenir une forme de "civilté" révolutionnaire pour les victimes de marque. " Pour sa part, Jacques Godechot, reprenant Babeuf, édicte sereinement : " Dès ses débuts la Révolution était placée sous le double signe des idéaux de liberté et d'égalité, hérités des philosophe, et des massacres légués par la violence et l'arbitraire de l'Ancien Régime. "

...

La Bastille, en juillet 1789, n'abritait que sept détenus : quatre faussaires, deux fous et le comte de Solages, seul à pouvoir être considéré comme "victime de l'arbitraire".

...

Jean-Pierre et Isabelle Brancourt,
historiens,
professeur à l'université de
Tours et chargée de recherche au CNRS.

James Gillray (1756-1815), Un petit souper à la parisienne - or A Family of Sans-Culottes refreshing, after the fatigues of the day, 1792

Filmtip: The Shooting Party [1985]

In de nacht van maandag (13 juli 2009) op dinsdag van 0:20 tot 1:55 uur op BBC 1.



Cornelius Cardew heeft zojuist the Shooting Party verstoord en zwaait nu met een pamflet inzake dierenrechten:

Sir Randolph Nettleby: This is a very well produced pamphlet. Where do you get a thing like this printed? Is it expensive? You don't mind my asking you?
Cornelius Cardew: Oh no, not at all. I know a very good printer in Dorking, just near where I live. An excellent man of anarchistic views. He gives me very good rates.
Sir Randolph: Ah, special terms. Hmm. He wouldn't give me such good ones, I suppose.
Cardew: Are you a pamphleteer too, sir?
Sir Randolph: Well, I was thinking of making a sort of foray in that direction.
Cardew: A polemic, would you say?
Sir Randolph: Yes, I think that's the right word.
Cardew: Would you call it a *diatribe*?
Sir Randolph: Yes, I
[chuckle]
Sir Randolph: could call it a diatribe.
Cardew: The Ruin of Rural England - A Diatribe
Sir Randolph: Precisely. I don't think we should continue our discussion here... my fellow murderers are rather hot blooded.

Meer info hier

163ste geboortedag van Léon Bloy

Schrijver, geboren te Notre-Dame-de-Sanilhac (Dordogne) op 11 juillet 1846, gestorven in Bourg-la-Reine, 3 novembre 1917. Wie of wat was Léon Bloy? Dit zegt hij zelf (Lettres à sa fiancée).

Un adorateur

Une erreur très grave et très funeste ... serait de croire que je suis un penseur, un homme intellectuel. Je sais en réalité peu de chose et je n'ai jamais compris que ce que Dieu m'a fait comprendre quand je me suis fait semblable à un petit enfant. Je suis surtout - ne l'oublie jamais - un adorateur ...

Filmtip: Ran [1985]

In de nacht van zaterdag (11 juli 2009) op zondag van 00:30 tot 3:00 uur op Nederland 2.

Cinema.nl: In het 16de-eeuwse Japan voelt veldheer Ichimonji (Nakadai) zijn einde naderen. Hij roept zijn drie zoons bijeen en vertelt dat hij zijn rijk onder hen wil verdelen. De jongste zoon protesteert, hij heeft weinig vertrouwen in zijn oudere broers. Hij wordt prompt onterfd. Dit op King Lear gebaseerde drama mag als een van Kurosawa's beste werken worden beschouwd. De prachtige voorganger Kagemusha (1980) was volgens de oude meester slechts een vingeroefening voor Ran. De regisseur werkte tien jaar aan de film en voltooide hem op 75-jarige leeftijd. De prachtige kostuums, art-direction en het uitstekende spel maken van Ran een overrompelend, prachtig, melancholiek meesterwerk.

Meer info hier

Filmtip: L'Anglaise et le Duc [2001]

In de nacht van zaterdag (11 juli 2009) op zondag van 3:00 tot 5:00 uur op BBC 2. Eric Rohmer verfilmde de memoires van Grace Elliott over de Revolutie in Parijs.

Eric Rohmer: My researcher found me a complete copy of the text, which had been published several times in France. Grace Elliott was born in 1760 and died in 1823. Her journal begins on 14th July 1789 and ends just before she was let out of prison, after the fall of Robespierre. Over and above its undeniable historical interest (it contains a few minor errors in dates, but most of it has the ring of truth), there is something striking about it, as though it had already been written as a script, with scenes, sequences and even dialogue. It has a very different tone from the other journals I have read. Memoir-writers mostly tend to write about themselves, their fears and hopes, but Grace Elliott includes herself in the picture, though always maintaining a certain detachment and distance. We see her acting and moving around, but the other characters also live in a very powerful way, especially the Duke of Orleans, of whom we have very few first-hand reports.

Meer info hier

109ste geboortedag van Henri Bruning

Schrijver, geboren te Amsterdam op 10 juli 1900, overleden in Nijmegen, 17 december 1983. Veel van zijn werk bezit nog steeds waarde. De volgende fragmenten komen uit de bundel Verworpen Christendom (1938).

Nut of dienstbaarheid

We hebben wel een taak, maar geen functie; wij hebben wel een plicht, maar geen nut. Desondanks is onze hoop doorloopend: ons goed-functionneerend nut. - Het is dan ook niet aangenaam wel een plicht te bezitten, maar het nut ervan te moeten betwijfelen. Het is veel aangenamer (en niet slechts om de revenuën) "nuttig" te zijn, en deze "nuttigheid tot plicht te proclameeren.

...

Neen, er is niet zoo heel veel verschil tusschen de hondenkar waarop de van Goghs aan den man werden gebracht om voor enkele centen de salonnetjes (misschien nog niet eens de salonnetjes) der kleine neringdoenden te sieren, en de (misschien gepantserde) auto waarmede een (misschien vervalschte) van Gogh aan het museum wordt afgeleverd; zij rijden beide naar hetzelfde onverstand. Er is niet zoo heel veel verschil tusschen de stilte die op de burleske en verbijsterende tragedie van hun vernietiging volgde, en de stilte die het conserveeren bestendigt. En zeker is dit minimaal verschil de ellende van het leven, van dát leven, dat hondenleven, niet waard geweest.

...

Bloei of slop?

...

Het intellectueel "défaitisme" onzer "leidende" cultureele kringen is allereerst een vorm van liefdeloosheid. Het is vervolgens een vorm van geestelijke en intellectuele luiheid. Men wenscht rust, op alle fronten rust. Men wenscht met rust te laten en met rust gelaten te worden. En zoo wenscht men dan ook, coûte que coûte, elke gespannen boog te ontspannen. Men tolereert een contra als "jeugd"; als "jeugd" ontvangt het zelfs een welwillend, zeer welwillend schouderklopje; "wilde haren" bewijzen dat er nog "leven" is, en wat jeugd is, luwt immers wel, dat verstoort geen rust, integendeel. Het verzet dat zich handhaaft en ernst blijkt, dwingt tot verweer, maar juist dit verweer kon wel eens het overtuigendst demonstreeren dat het leven reeds lang geweken is. Het is beslist niet zonder reden als men iets, dat zoo onafwijsbaar noodzaak blijkt als de polemiek, verdacht wenscht te maken, als men iets dat zoo duidelijk plicht is, uit de buurt wenscht te houden, als men een ernstig contra.... Enfin, de luiheid is zelden actiever, alleen niét in het weerleggen van een contra.

...

Filmtip: The Deer Hunter [1978]

Vrijdag 10 juli 2009 van 20:30 tot 0:10 uur op RTL 7. Film van Michael Cimino met Robert De Niro, Meryl Streep, John Cazale, John Savage en Christopher Walken.

Wikipedia: The Deer Hunter meditates and explores the moral and mental consequences of war violence and politically-manipulated patriotism upon the meaning of friendship, honor, and family in a tightly-knit community and deals with controversial issues such as drug abuse, suicide, infidelity and mental illness. The film won five Academy Awards, including Best Picture and Best Director.

Meer info hier

Het menselijke lichaam

Mark Gauvreau Judge over de tentoonstelling Paint Made Flesh van The Phillips Collection, moderne kunst, het menselijke lichaam, schoonheid en een live optreden van Michael Jackson.



De tentoonstelling



Michael Jackson - You Rock My World (live)

Fresco's Michelangelo in de Cappella Paolina gerestaureerd

Rome Reports: The Pauline Chapel is the last chapel that Michelangelo painted. These frescoes are nearly 500 years old. With good reason, the Vatican has just restored them.

Filmtip: El Cid [1961]

Zondag 5 juli 2009 van 15:00 tot 17:55 uur op BBC 2.

USA/E/I 1961. Avonturenfilm van Anthony Mann. Met oa Charlton Heston, Sophia Loren, Hurd Hatfield, Geneviève Page en Raf Vallone.



Meer info hier

Gezegend zij de gevangenis!

Het was mij gegeven om uit de jaren van mijn gevangenschap, op mijn geboven rug, die bijna onder de last was gebroken, de wezenlijke ervaring mee te torsen van hoe een menselijk wezen slecht wordt en hoe goed. In de bedwelming van de successen in mijn jeugd had ik mijzelf onfeilbaar gevoeld, en daarom was ik wreed. Uit oververzadigd machtsgevoel was ik een moordenaar en een onderdrukker. In mijn gemeenste momenten was ik ervan overtuigd dat ik goed handelde, en daarvoor had ik een heel systeem van argumenten. Pas toen ik in de Goelach Archipel op rottend stro in de gevangenis zat, voelde ik in mijzelf de eerste roerselen van het goede. Geleidelijk werd mij duidelijk gemaakt dat de scheidingslijn tussen goed en kwaad niet door staten, klassen of politieke partijen loopt maar recht door elk menselijk hart en door alle harten van mensen... En daarom wend ik mij tot de jaren van mijn gevangenschap en zeg, soms tot verbazing van de mensen om mij heen: "Gezegend zij de gevangenis!"

Alexander Solzjenitsyn

Museumnacht te Leiden

Zaterdag 4 juli 2009 vanaf 20.00 uur museumnacht te Leiden. Aanbevolen is de zestiende eeuwse schilderkunst in Stedelijk Museum De Lakenhal.

K. van Mander in Het Schilder-boeck (1604): eenighe aerdige schoon stucken die in de rasende Diluvie der beeldtstorminge niet vergaen / maer ten ghelucke noch over zijn gebleven.

Cornelis Engebrechtsz., Drieluik met de Kruisiging van Christus, eerste kwart zestiende eeuw, olieverf op paneel. Stedelijk Museum De Lakenhal, Leiden

Dit zijn twee Altaertaelen met deuren / welcke eerstijd pleghen te staen buyten Leyden in een clooster-kerck / ghenaemt tot Marien-Poel. Het een stuck is de binnen-tafel / een Crucifix met de twee Moordenaers / Marien, Ioannes, en anderen omstandt te Peerdt en te voet / seer fraey en wel gedaen: in de rechter deur / d'Offerhande van Abraham: en in de slincke / een Serpentbijtinge. De ander Tafel is een afdoeninghe van het Cruys / met noch daer rontom by ghevoecht in cleyne perckxkens ses ander weeningen van Maria: in de deur comen Prianten als ick meen / en is alles seer aerdich en constigh ghedaen.

Cornelis Engebrechtsz., Drieluik met de Bewening van Christus, eerste kwart zestiende eeuw, olieverf op paneel. Stedelijk Museum De Lakenhal, Leiden

Marike Hoogduin-Berkhout: Belangrijker dan de drieluiken van Engebrechtsz. was het drieluik door Lucas van Leyden, het Laatste Oordeel voorstellend en in 1526-1527 gemaakt in opdracht van de Leidse houthandelaar Claes van Zwieten (overl. 1525). Oorspronkelijk bevond het zich in de doopkapel van de Pieterskerk; het werd tijdens de Beeldenstorm in 1566 overgebracht naar het St. Catharinagasthuis. Ook dit drieluik bleef bewaard en werd in 1577 in de Burgemeesterskamer van het stadhuis opgehangen. Van Mander geeft een lyrische omschrijving van het schilderij waarbij hij vooral de naakten roemt die Lucas 'op het leven wel heeft ghemerckt / bysonder de Vrouwen naeckten / die hy van lieflijcke carnatie heeft gheschildert', terwijl anderen weer wat meer 'cantigh' of 'ghesneden' zijn. Ook de scènes met de twee beschermheiligen van de stad - Petrus en Paulus - op de achterzijde van de zijluiken vindt Van Mander prachtig geschilderd, zelfs 'beter gecoloreert en vloeyender ghedaen' dan de voorstelling op het middenpaneel. Hij concludeert dan ook dat het drieluik een zo belangrijk werk is, 'datter groote uytheemsche Potentaten nae hebben laten vraghen om te coope', waarmee Van Mander de eerste is die de onderhandelingen tussen het stadsbestuur en Rudolf II van Praag (1522-1612) inzake de beoogde aankoop van het schilderij beschrijft. Het aanbod is echter 'van den edel heeren aldaer beleefd'lijck afgheslaghen', omdat het stadsbestuur 't' hun vermaert Borgher [Lucas van Leyden] ten eeren niet begheeren te missen / wat groote sommen gheldts men daer voor oock wilde gheven'. Dit was wederom het bewijs van de macht en schoonheid van de schilderkunst, of zoals Van Mander dat schrijft 'welcken glans der eer ende edel Schilderconst heerlijck met ee[n] wederschijn daer en blinckende maeckt'.

Lucas van Leyden, Drieluik met het Laatste Oordeel, 1527, olieverf op paneel. Stedelijk Museum De Lakenhal, Leiden

Life Uncommon

Don't worry mother
It'll be alright
Don't worry sister
Just say your prayers and sleep tight
And it'll be fine lover of mine
It'll be just fine

Just lend your voices only
To sounds of freedom
No longer lend your strength
To that which you wish to be free from
Fill your lives with love and bravery
And you shall lead a life uncommon

I've heard your anguish
You know I've heard all of your hearts cry out
I know that you're tired
I know that you're weary
Do not let me hear that you are worn out
Set down your chains
Until only faith remains
Set down your chains

And lend your voices only
To sounds of freedom
No longer lend your strength
To that which you wish to be free from
Fill your lives with love and bravery
And you shall lead a life uncommon

And now there are plenty of people all around the world
And everybody prays for peace
But if praying were enough
It would have come to be
Never let your words enslave no one
And the heavens will hush themselves
To hear our voices ring out clear
With sounds of freedom
Sounds of freedom

So damn you unbelievers
Move out of the way
'Cause I'm telling you
There is a new army coming
We are that new army coming
You know that we are armed with faith
To live, we must give
To live

And lend your voices only
Never not one time
Do not let me hear you lend your strength
To that which you wish to be free from
Fill your lives with love and bravery
And you shall lead a life uncommon

Tekst en muziek, Jewel.

Op haar spoor gebracht door Sebastiaan Benders.