Filmtip: The Enforcer

In de nacht van zaterdag 31 oktober op zondag 1 november 2009 van 1:55 tot 3:25 uur op SBS 6. Misdaadfilm van James Fargo uit 1976 met Clint Eastwood als Dirty Harry.



Meer info hier (IMDB).

Filmtip: 39 Steps

In de nacht van donderdag 29 op vrijdag 30 oktober 2009 van 01:20 tot 02:45 uur op BBC 2. Film van Alfred Hitchcock uit 1935 gebaseerd op het boek van John Buchan. Vanaf 00:20 uur werpt Paul Merton al een blik op Hitchcock.

S. James Snyder: "The 39 Steps" finds Richard traversing the countryside in an effort to evade both the establishment and its subverters. As the plot thickens, he's forced to make a daring escape from a moving train, is double-crossed time and again by men on both sides of the law, and eventually finds himself back at the same theater where the story began, listening to the same man of memory, replaying the film's opening scene.

What really makes the film click, though, is Richard's fallible, everyman status. He's improvising as he moves forward, and we can help navigate the terrain as he improvises a political speech, an escape, and a daring plan B. We gasp at his many dangerous decisions because, occasionally, Hitchcock allows him to fail. Like so many of the director's antiheroes to come, Richard doesn't project the invincibility of a Bruce Willis or a Vin Diesel. He's as likely to finish the story as to die trying.

Also notable is the way that "The 39 Steps" works both as surface distraction and nuanced artwork. We have the chases, the gunshots, the near-escapes, and the larger mystery of an act of treason. We have the cadre of women, and the subdued erotic tension. But it doesn't take a film scholar to see the technical prowess already flowing from the young director's mind. In the lighting of a stairwell, the tilted close-ups, the provocative points of view that offer and deny information to the viewer, the detailed choreography of the chase sequences — even in the understated charisma shared by Donat and Madeleine Carroll, who plays his unwitting assistant — "The 39 Steps" didn't find Hitchcock taking baby steps, but breaking into a sprint.

Meer info hier (IMDB)

Marc Chavannes - Niemand regeert

Boeken: De Nederlandse overheid is als een broodje zacht open asfaltbeton. Twee identieke zachte happen met een toegankelijk lijkende harde laag ertussen.’ Dat ontdekte Marc Chavannes na zijn terugkeer uit Frankrijk en Amerika.
Nederland heeft zich bekeerd tot een ingrijpend marktdenken, zónder helder idee over wat we van de overheid blijven verwachten. Vaak omdat ‘het moest’ van Europa. Meestal was het een welkome (schijn-)bezuiniging.
De vermarkting van het openbaar bestuur heeft geleid tot privatisering van de politiek. Het onderscheid tussen publieke en private taken is zoek. Het call center van de belastingdienst is niet behulpzamer dan dat van kabel of bank.
Chavannes verbaast zich over de eindeloze besluitvaardigheid rond rekeningrijden, de verloren beroepseer en de provinciale dans om de energiemiljarden. Over het blind vertrouwen in de maakbaarheid van de samenleving en de alkunde van computersystemen.
Als correspondent in eigen land beschrijft hij hoe Nederland zichzelf bestuurt: met een mengsel van grootspraak en uitstel-als-oplossing. Beide zorgen voor voldongen feiten. Niemand heeft het hier ooit gedaan. Niemand regeert.
Een boek voor iedereen die wil weten hoe Nederland ervoor staat na Paars, Pim en de ontploffing van het zelfbedieningskapitalisme. Een boek over de verpulvering van democratische politiek. Een pleidooi voor doe-het-zelf-democratie.

Aartsbisschop Nichols over beelden uit de Spaanse Gouden Eeuw

De aartsbisschop van Westminster over Sint Franciscus, Maria Magdalena, de dode Christus en het verschil tussen schoonheid en aantrekkelijkheid. Naar aanleiding van de tentoonstelling The Sacred Made Real in de Britse National Gallery met beelden en schilderijen gemaakt door Pedro de Mena, Gregorio Fernández, Diego Velázquez en Francisco de Zurbarán.

Nostalgie of traditie

Father Ed’s protest against being expected to officiate "at cremations where Tina Turner is played as the bodies of people with no hope of resurrection are ‘popped in the oven’" appeared by coincidence in the same day’s papers. Even in Tunbridge Wells, it seems, few people anymore want distinctively Christian funerals, even if they want a vicar presiding, and this one "wondered why he bothered as mourners listen to ear-splitting songs and bad poetry during cremations." In the next day’s Telegraph, Liz Hunt begged to differ, saying she had once felt as the Rev. Tomlinson did but was converted by going to a service for a friend who had died prematurely and being more impressed by the playing of Louis Armstrong’s "We Have All the Time in the World," and "What a Wonderful World" than by the hymns.

If someone had warned me beforehand. I’d have dismissed it as a corny and sentimental denouement to a life. I found the reality very different; the words and music, which Tim, an artist and musician, had loved, were a poignant reminder of his warmth, humour, and passion for life. The last song in particular was blessedly comforting to his wife, daughter and son, conveying the message that his life, although cut short, had been a good one.

Could the difference between her previous feelings and the new ones, I wonder, really be one of the difference between public and private? The examples of pop music at funerals that she didn’t like were the U2 number played at the funeral of two murdered girls much in the news and Elton John’s "Candle in the Wind" at the funeral of Princess Diana, which suggests that it is the presence of strangers at a funeral which heightens the need for the dignity and distance of public music. Popular music is essentially private and intimate because it deals with private and intimate feelings. The liturgy that we tradition-minded "nostalgists" value was designed precisely to make a public and universal response to a private and intense feeling, namely that of grief. In a way, it is a symbol to the survivors of the resurrection, when God shall wipe away all tears from their eyes. The real nostalgists are those who shun the liturgy for the warm feelings associated with "What a Wonderful World."

Fragment uit Tradition Gets a Rare Boost van James Bowman op Arma Virumque (weblog van The New Criterion).

Pierre Audi over theater en traditie

Pierre Audi: Op het gevaar af een aantal collega’s en beleidsmakers tegen de haren in te strijken, moet het mij van het hart dat het voortbestaan van deze kunstvorm gevaar loopt door de weigering om te accepteren dat theater in een traditie staat. Artistiek leiders zijn vrij om te programmeren en te regisseren wat hen aanspreekt – uiteindelijk kan niemand ‘voor allen alles’ zijn, er moeten keuzes gemaakt worden en in die keuzes wordt hun visie zichtbaar – maar in het huidige theaterlandschap is er te veel van het een en te weinig van het ander.

Pierre Audi (Beiroet 1957) groeide op in Libanon en Parijs en studeerde geschiedenis in Oxford. Sinds 1988 is hij artistiek directeur van De Nederlandse Opera, waar hij onder andere een Monteverdi-cyclus, een Mozart-cyclus en Wagner's Der Ring des Nibelungen regisseerde. Audi is de eerste winnaar van de Johannes Vermeer Prijs.

50 jaar discotheek

DJ Heinrich: Meine Damen und Herren, wir krempeln die Hosenbeine hoch und lassen Wasser in den Saal, denn ein Schiff wird kommen mit Lale Andersen.

The Boondock Saints

Woensdag 21 oktober 2009 van 22:15 tot 0:25 uur op RTL 7. Film van Troy Duffy uit 1999. Twee broers uit Boston krijgen na het doden criminelen uit zelfverdediging de smaak te pakken en gaan voor eigen rechter spelen. De gewelddadige film kreeg slechte recensies, maar werd een groot succes en verkreeg cultstatus.



Ondanks de directe bevrediging van het rechtvaardigheidsgevoel is eigenrichting natuurlijk zeer problematisch. Real saint Thomas More laat dat zien in A man for all seasons (naar het toneelstuk van Robert Bolt).

WILLIAM ROPER: So, now you give the Devil the benefit of law!

SIR THOMAS MORE: Yes! What would you do? Cut a great road through the law to get after the Devil?

ROPER: I’d cut down every law in England to do that!

MORE: Oh? And when the last law was down, and the Devil turned ’round on you, where would you hide, Roper, the laws all being flat? This country is planted thick with laws, from coast to coast, Man’s laws, not God’s! And if you cut them down, and you’re just the man to do it, do you really think you could stand upright in the winds that would blow then? Yes, I’d give the Devil benefit of law, for my own safety’s sake!

Meer info over de Boondock Saints vindt u hier (IMDB)

Robert Bork belicht de waarde van More's inzichten in wet en autoriteit in Thomas More for Our Season (First Things).

Monseigneur Léonard

Hoge Bomen: Monseigneur Léonard is de bisschop van Namen. (...) De regisseuse heeft gedurende een jaar Leonard gevolgd tijdens deze missie. Als een bezetene reist hij rond op zoek naar nieuwe gelovigen. Het feit dat het katholieke geloof in België al jaren op de terugweg is, schrikt hem niet af. In Afrika kent het katholieke geloof net een opgang en een bisschop als Leonard wordt er als een paus onthaald. Dat steunt hem in zijn overtuiging en in zijn eigen bisdom gaat Leonard als een bezetene van deur tot deur om zijn geloof te verkondigen.

In 2008 wijdde Mgr Leonard in zijn bisdom 5 priesters. De helft van alle priesterwijdingen en Belgie staan op zijn naam.

Kigali: Monseigneur Leonard bezoekt een college opgericht door zijn bisdom. Hij maakt van de gelegenheid gebruik een bedevaartsoord te bezoeken waar Maria verscheen in de jaren 80, twaalf jaar voor de genocide, om de Rwandezen (...) te waarschuwen voor de gruwel die hen te wachten stond, als ze zich niet zouden bekeren.

Léonard is een fervente aanhanger (...) van paus Benedictus XVI. Hij gaat dan ook jaarlijks op audientie in het Vaticaan.

Meer info over mgr. Léonard vindt u hier.

Filmtip: Alive

Vrijdag 16 oktober 2009 van 23:45 tot 2:10 uur op SBS 6. Verfilming uit 1993 van een waargebeurd verhaal door Frank Marshall. Piers Paul Read schreef het boek.



Meer info hier (IMDB)

Filmtip: Heidelberger Romanze

Vrijdag 16 oktober 2009 van 10:25 tot 12:00 uur op Duitsland 1 (ARD). Romantische komedie van Paul Verhoeven uit 1952 met Liselotte Pulver en O.W. Fischer. Flinterdun verhaal, maar met mooie beelden van het Duitse studentenleven.

Bier hebben studenten altijd gedronken, alleen hadden ze vroeger wat meer stijl.



Misdaad en straf zijn van alle tijden.



Vrouwen en liederen ook.



Meer info hier (IMDB)

Piers Paul Read

Clive James interviewt Piers Paul Read over zijn schrijverschap. Read's bekendste boek is Alive. Zijn meest recente is Death of a Pope. Een selectie uit zijn werk vind je hieronder.
Het interview downloaden kan hier.

Herman Brood over dood, dope en religie

Deel van gesprek tussen Theo van Gogh en Herman Brood, over dood, dope, en religie. (...) Dit interview is oorspronkelijk uitgezonden door Yorin op 7 januari 2001, en later nog eens herhaald.

Via GeenStijl